انواع سرمایه گذاری برای ایده استارت آپ

انواع سرمایه گذاری برای ایده استارت آپ

5 نوع سرمایه گذار برای ایده‌های استارت آپی برای سرمایه‌گذاری در این حوزه، مشکلات و مسائل زیادی وجود داره و یه استارت آپ باید بتونه سرمایه گذار مورد نیاز خودشون رو پیدا کنه. سرمایه گذاران به طور کلی در بازار مالی به پنج گروه تقسیم بندی می‌شن:

1.بانک‌ها

بانک‌ها به عنوان قدیمی‌ترین و کلاسیک‌ترین گروه‌های سرمایه گذاری در حوزه‌های مختلف مطرح هستن و معمولاً نحوه سرمایه گذاری اونها به صورتیه که به طور مستقیم در سود و زیان پروژه دخالت ندارن. در حال حاضر، بانک‌های زیادی در ایران فعال هستن که سود کارافرینی اونن‌ها متغیره، اما به طور کلی برای استفاده از سرمایه این بانک‌ها، لازمه که مراحل مختلف پروژه به اونها اثبات شه و یا در بعضی موارد ممکنه شخص به سپرده‌گذاری هم نیاز داشته باشه.

2.سرمایه گذاران آنجل

سرمایه‌گذاران آنجل یا سرمایه‌گذاران فرشته به افرادی گفته می‌شه که سرمایه‌گذاری آنها بیش از 200 هزار دلار برای هر پروژه باشه و یا ترجیح میدن که ارزش خالص اون پروژه تا نزدیک یک میلیون دلار باشه. این دسته از افراد در صنایع مختلفی یافت می‌شه و معمولاً به دنبال پروژه‌های کارآفرینی سود ده هستن؛ چیزی که مشخصه اینه که اونها نمی‌تونن صاحب بیش از 30 درصد سهام یه استارتاپ باشن. سرمایه‌گذاران انجل برای سرمایه‌گذاری به صورت شخصی و مستقیم اقدام می‌کنن و معمولا از تمامی فرایندهای مالی شرکت آگاه هستن و حق امضا دارن. چیزی در این مدل سرمایه گذاری خیلی مهمه  اینه که اونها عجله ای در بازگشت سرمایه خودشون نداشته و معمولا یه بازه 3 تا 8 ساله رو برای خودشون در نظر می‌گیرن.

3.سرمایه‌گذاران شراکتی

سرمایه‌گذاران شراکتی در سود و زیان کسب‌ و‌ کارهای کوچیک شریک می‌شن. این افراد در همون ابتدای کار یه قرارداد مالی با شخص کارآفرین منعقد می‌کنن و در این قرارداد به اونها تذکر داده میشه که در ازای حمایت مالی و سرمایه‌گذاری، به طور کامل یا به صورت درصدی در سود و زیان شرکت دخیل می‌شن.

4.سرمایه‌گذاران داوطلبانه

سرمایه‌گذاران داوطلبانه برای پروژه‌های سنگین و پروژه‌هایی که نیاز به هزینه بالا دارند ایده‌آلن و معمولاً می‌تونن تا حدود 10 میلیون دلار در یه پروژه سرمایه‌گذاری کنن. این افراد برای کسانی که پروژه‌های آزمایشگاهی را دنبال می‌کنن و به دستگاه‌های پیشرفته در جریان فعالیت خود نیاز دارن، ایده‌آل هستن و به اونها کمک می‌کنن که مراحل مختلف پروژه رو با استفاده از سرمایه مالی و اعتبار اجتماعی سرمایه‌گذار انجام بدن. نحوه دخالت این سرمایه‌گذاران در سود و زیان استارت آپ به صورت توافقی انجام می‌گیره و معمولاً ترجیح میدن که درصدی از هزینه پروژه رو قبول کنن.

5.سرمایه‌گذاران شخصی

شاید بهتر بود که این سرمایه‌گذاری را با عنوان سرمایه‌گذاری خانوادگی و یا سرمایه‌گذاری فامیلی معرفی کنیم. فرض کنید که شما به دنبال راه‌اندازی استارت آپ خود هستین و سعی می‌کنین که یه سرمایه‌گذار مطمئن پیدا کنین. در این صورت به سراغ آشنایان، دوستان و فامیل می‌رین و از طریق یه سرمایه‌گذاری مشارکتی، هزینه انجام پروژه را فراهم می‌کنین. نحوه بازپرداخت این سرمایه‌گذاری ممکنه همراه با سود نقدی باشه یا این افراد در نتیجه نهایی پروژه شریک شن.

انواع مدل‌های سرمایه‌گذاری

در بندهای قبلی به معرفی انواع سرمایه‌گذار پرداختیم و نشون دادیم که نقش هر کدوم از اونها در مفهوم استارت آپ به چه صورته. اما، تعریف ما از سرمایه‌گذارها به هر شکلی که باشه، نکته بسیار مهم اینه که این نوع سرمایه‌گذاری اونها به چه صورته. برای درک این موضوع، انواع سرمایه‌گذاری استارتاپ را در سه دسته قرار دادیم:

1.سرمایه‌گذاری مالکیتی

سرمایه‌گذاری مالکیتی یه نوع سرمایه‌گذاری تعریف می‌شه که در جریان اون، سرمایه گذار در ازای تخصیص اعتبار به پروژه، مالکیت بخشی از اون رو به عهده می‌گیره. فرض کنین که شما در یه پروژه گاوداری یا کشاورزی سرمایه‌گذاری می‌کنین و در ازای پولی که در اختیار این گروه قرار میدین، صاحب قسمتی از پروژه میشین. همین روش در مورد استارتاپ‌ها نیز قابل اجراست و سرمایه‌گذار می‌تونه درصد یا همه سهم اون رو برای خودش برداره.

2.سرمایه‌گذاری اعتبار دهی

این روش از سرمایه‌گذاری بیشتر شبیه قرض دادن پول به یه پروژه ست و در قبال اون تنها سود یا هزینه مربوط به سرمایه‌گذاری خودشون رو دریافت می‌کنین. در این روش، سرمایه‌گذار متعهد می‌شه که اعتبار لازم برای انجام پروژه رو در نظر بگیره و در نهایت پس از تولید محصول و ارائه اون به بازار، پول اولیه خود رو به همراه سود اون دریافت می‌کنه. معمولاً بانک‌ها و نهادهایی مانند پارک علم و فناوری در این زمینه فعال هستن.

3.سرمایه‌گذاری شراکتی

در سرمایه‌گذاری شراکتی، همانند سرمایه‌گذاری مالکیتی، وظیفه تأمین بودجه پروژه بر عهده سرمایه‌گذاره و در ازای اون درصدی از سهم استارت آپ رو به خودش اختصاص میده. تفاوت این روش با سرمایه‌گذاری مالکیتی در اینه که در روش شراکتی، تنها تا 45 درصد از سهام به سرمایه‌گذار اختصاص پیدا می کنه و مالک اصلی پروژه، همان کارآفرین و گروه راه‌اندازی استارتاپ هستن.

بد نیست اینهارو هم ببینید: